اسکن هسته ای

رادیو تراکرها مولکول هایی هستند که به مقدار کمی ماده اکتیو مرتبط هستند . این داروها در تومورها یا مناطق ملتهب جمع می شوند ، آنها همچنین می‌توانند به پروتئین‌های خاص بدن متصل شوند.
متداول ترین رادیوتراکر FDG)  F-18 fluorodeoxyglucose) است ، مولکولی شبیه به گلوکز . سلول های سرطانی از نظر متابولیکی فعالیت بیشتری دارند و ممکن است گلوکز را با سرعت بالاتری جذب کنند . این میزان بالاتر را می توان در اسکن های PET مشاهده کرد.
این کار به پزشک این امکان را می دهد تا بیماری را قبل از اینکه در سایر آزمایشات تصویربرداری مشاهده شود ، تشخیص دهد .
FDG فقط یکی از بسیاری از رادیو تراکت های مورد استفاده یا در در حال توسعه است.
بیمار معمولا رادیو تراکر را به صورت تزریقی دریافت خواهد کرد . همچنین ممکن است آن را بسته به نوع آزمایش به صورت بلعیدنی یا گاز نیز استنشاق کند.
این رادیو تراکر در ناحیه مورد بررسی جمع می شود . یک دوربین خاص انتشار اشعه گاما را از دستگاه رادیو تراکر تشخیص می دهد و رایانه تصاویر را تولید می کنند و اطلاعات مولکولی را تامین می‌کنند.
بسیاری از مراکز تصویربرداری تصاویر مربوط به اسکن های هسته‌ای را با سی تی اسکن یا ام آر آی ترکیب می‌کنند تا نمادهای ویژه‌ای تولید کنند‌.
تلفیق این تصاویر به پزشک این امکان را می‌دهد تا اطلاعات دو معاینه مختلف را بر روی یک تصویر متصل و تفسیر کند که منجر به اطلاعات و تشخیص دقیق تر می‌شود.