عمل قلب باز

سیاه رگ های پا (ورید صافن)

سیستم وریدها یا همان سیاه رگهای پا ، یک سیستم دوگانه است. به این صورت که هم وریدهای عمقی و هم وریدهای سطحی که به “وریدهای صافن” معروف هستند می توانند خون موجود در پاها را به سمت قلب هدایت نمایند. به همین دلیل می توان وریدهای سطحی پا را به راحتی برداشت و اشکالی در جریان خون وریدی پا ایجاد نشود. این سیاهرگ که طول 50 تا 60 سانتی متر دارد به راحتی خارج شده و ابتدا دریچه های لانه کبوتری و شاخه های آن جدا شده و به نسبت طول رگهای پیوندی که لازم است به قطعات متعددی تقسیم می شود. 

در زمان جراحی بای پس عروق کرونر قلب ، یک طرف این سیاه رگها به شریان اصلی بدن یعنی آئورت و سمت دیگر آن به رگهای کرونر قلب بعد از محل تنگی دوخته می شود و به این ترتیب ناحیه مسدود و تنگ کرونر ، بای پس می شود و جریان خون مجدداً در ناحیه بعد از تنگی کرونر برقرار می شود. معمولاً در هر عمل بای پس 2 تا 4 عدد از این پیوندها مورد استفاده قرار می گیرند.

پیوندهای وریدی نسبت به عروق کرونر قلب و بقیه شریانها ، دیواره نازک تری دارند و قطر آنها از قطر عروق کرونر بیشتر است به همین دلیل میزان تحمل این پیوندها در برابر فشار شریانی کم است و احتمال انسداد آنها در طول زمان وجود دارد. پیوندهای وریدی معمولاً عمری در حدود 5 تا 10 سال دارند و بعد از آن تا 50 درصد این نوع از پیوندها مجدداً تنگ و مسدود می شوند. بعد از 10 سال تا 15 سال فقط 15 درصد از این پیوندها باز هستند ولی با توجه به اینکه انسداد مجدد این پیوندها به تدریج و در طول سالها اتفاق می افتد ، عضلات قلب می توانند انسداد مجدد را بهتر تحمل کنند و به همین دلیل کمتر دچار درد قفسه سینه می شوند. 

پیوندهای سیاهرگی در صورت انسداد و تنگی مجدد به راحتی با استفاده از استنت و آنژیوپلاستی قابل درمان هستند و کمتر به جراحی مجدد قلب باز نیاز پیدا می کنند. اگرچه در شرایطی که تمام پیوندهای وریدی مسدود شده باشند و خطر عمل مجدد قلب هم زیاد نباشد ، می توان عمل مجدد هم انجام داد. عمل مجدد قلب باز با خطرات بیشتری نسبت به عمل اول همراه بوده و با کمبود سیاهرگ به دلیل استفاده آنها در عمل نخستین همراه است.