اسکن هسته ای قلب

چگونه برای تست آماده شوم؟

در صورتی که برای انجام تست ورزش وقت گرفته­ اید، لباس و کفش راحتی همراه خود داشته باشید.

ممکن است از شما خواسته شود که چند ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشید و سیگار نکشید. شما می­توانید هر دارویی را مطابق معمول مصرف کنید، مگر اینکه پزشک شما دستور دیگری داده باشد. اگر مبتلا به دیابت یا بیماری ریوی هستید، پزشک دستورات خاصی به شما می­دهد. پس از انجام تست اکثر افراد به فعالیت­های عادی خود باز می­گردند. نتایج آزمایش می­تواند بین ۱ تا ۳ روز طول بکشد. احتمالاً نتایج برای پزشک شخصی بیمار ارسال می­شوند یا متخصص قلب و عروق ممکن است نتایج را مستقیماً با آنها در میان بگذارد.

در طول انجام تست چه اتفاقی می­ افتد؟

اکثر آزمایشات در بیمارستان توسط متخصص قلب یا رادیولوژیست انجام می­شود. یا پزشک یا تکنسین آموزش دیده یک لوله وریدی (IV) را به داخل ورید بازو وارد می­کند. از طریق این لوله، ردیاب­های رادیواکتیو به نام رادیونوکلئیدها به جریان خون تزریق می­شود. رایج­ترین رادیونوکلئیدها تکنسیوم (Tc) نامیده می­شوند که شامل روبییدیم، تالیم و نیتروژن است. این رادیونوکلئیدها به مولکول­های دیگر متصل می­شوند و نامهای طولانی مانند -Tc-tetrofosmin 99m (نام تجاری Myoview) و 99m-Tc-sestamibi (MIBI، نام تجاری Cardiolite) ایجاد می­کنند. در صورت استفاده از تاليوم، از این تست، تحت عنوان تست استرس تاليوم نام برده می­شود. همزمان، پچ­های الکتروکاردیوگرام (ECG) به نقاط مختلف بدن متصل می­شود تا ضربان قلب را در طول آزمایش کنترل شود. روی هم رفته، انجام این تست از ابتدا تا انتها بین 2 تا 5 ساعت طول می­کشد. مراحل متعددی برای این انجام این تست وجود دارد که به شرح زیر است:

مرحله ۱: تست استرس

هدف از انجام تست هسته ­ای بررسی وضعیت جریان خون در حالت استراحت و تحت استرس است. برای وارد کردن “استرس” به قلب، باید یک تست استرس انجام شود. سلامت عمومی بیماران تعیین می­کند که کدام تست استرس استفاده شود. تست ورزش رایج تر است – اما اگر فرد از نظر جسمی ناتوان است یا برای این کار کم سن و سال باشد، به جای آن از تست استرس شیمیایی استفاده می­شود. در طول انجام تست ورزش، بیمار روی تردمیل راه می­رود یا دوچرخه ثابت را رکاب می­زند. از آنها خواسته می­شود تا زمانی که خسته شوند یا دچار درد قفسه سینه یا پا شروع شوند، پیاده روی یا رکاب زدن را ادامه دهند. تا زمانی که به نفس نفس زدن و عرق کردن نیوفتادید، باید تست ادامه پیدا کند. شما باید هرگونه علائمی مانند سرگیجه، درد فک، قفسه سینه، ساق پا یا بازو را گزارش دهید. به بیمارانی که قادر به انجام این آزمایش نیستند، یک ماده شیمیایی تزریق می­شود که قلب آنها را مجبور به تپش مصنوعی سریع­تر می­کند و از اثرات ورزشی تقلید می­کند. بلافاصله پس از هر دو تست، ردیاب هسته ­ای به بیمار تزریق می­شود.

مرحله ۲: تزریق ردیاب

هنگامی که بیمار به حداکثر سطح ورزش خود رسید یا ماده ­ای شیمیایی برای فشار بر قلب به او تزریق شد، ردیاب رادیواکتیو از طریق لوله IV تزریق میشود. 30 دقیقه تا یک ساعت بعد، بیمار به دستگاه اسکنر منتقل می­شود تا جریان ردیاب داخل رگ­ها رصد شود.

مرحله ۳: اسکن هسته ای

از بیمار خواسته می­شود که روی نیمکت نرمی دراز بکشد و بی حرکت بماند. یک اسکنر بزرگ که دارای یک دوربین گاما است، سراسر بدن حرکت می­کند و تصاویر داخلی قلب و رگ­ها را می­گیرد. در تمام این مدت باید بازوها بالای سر نگه داشته شوند. دو مجموعه عکس گرفته می­شود – بلافاصله پس از تست ورزش/تست استرس شیمیایی و چند ساعت یا یک یا دو روز بعد در زمانی که بدن در حالت استراحت است. هنگامی که فرد در حالت استراحت است، باید ردیاب­های رادیواکتیو بیشتری از طریق لوله IV تزریق شود. هنگامی که پزشکان تصاویر را بررسی می­کنند، قسمت­هایی که جریان خون نامناسبی دارند به صورت لکه ­های روشن خود را نشان می­دهند زیرا مواد رادیواکتیو به این قسمت­ها نرسیده است. اسکن درد ندارد اما برای برخی از افراد ممکن است 20-30 دقیقه بی حرکت ماندن سخت باشد. همچنین ممکن است به دلیل روشن بودن سیستم تهویه هوا که برای عملکرد صحیح دستگاه‌ها روشن بودن آنها لازم است، برخی از افراد احساس سرما کنند.