پلاویکس (کلوپیدوگرل بی سولفات) و آسپرین دارو هایی هستند که برای جلوگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر سکته مغزی و حملات قلبی برای بیماران قلبی عروقی، به خصوص افرادی که استنگذاری کرده اند تجویز می شود. آسپرین برای درمان تب، درد و التهاب در بدن و پلاویکس برای بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری و بیماری عروق محیطی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
آسپرین و پلاویکس به کلاس های دارویی مختلفی تعلق دارند. آسپرین یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) و پلاویکس یک ضد است. آسپرین با نامهای تجاری بایر آسپرین، اکوترین و بافرین شناخته می شود. پلاویکس اما نام تجاری داروی کلوپیدوگرل است.
آسپیرین چیست؟
آسپرین (Aspirin) یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) است که برای درمان تب، درد، التهاب، پیشگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر سکته مغزی و حملات قلبی تجویز می‌شود. سایر NSAID ها شامل ایبوپروفن (Aleve، Motrin)، ایندومتاسین (Indocin) و نابومتون (Relafen) هستند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی آنزیم سیکلواکسیژناز را مسدود می کنند و غلظت پروستاگلاندین ها را کاهش می دهند. با این کار سطح التهاب، درد و تب را کاهش پیدا می کند. با کم شدن پروستاگلاندین ها نیز عملکرد پلاکت ها و توانایی لخته شدن خون نیز پایین می آید. اثرات ضد ترومبوتیک آسپرین نسبت به سایر NSAID ها طولانی تر است.
پلاویکس چیست؟
کلوپیدوگرل که بیشتر با نام تجاری پلاویکس شناخته می شود، جزء دسته دارو های مهارکننده های پلاکتی یا مهارکننده های دسته تینوپریدین است. این دارو به دسته ای از داروها به نام مهارکننده های P2Y12 تعلق دارد.
پلاویکس با اتصال به گیرنده P2Y12 که روی پلاکت ها قرار دارد، از فعال کردن پلاکت ها توسط آدنوزین دی فسفات (ADP) جلوگیری می کند. کلوپیدوگرل از نظر ساختار شیمیایی و نحوه عملکرد آن مشابه تیکلوپیدین (Ticlid) است.
تینوپریدین تجمع پلاکتی را مهار و از لخته شدن خون جلوگیری می کند. به همین خاطر این دارو برای درمان بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری، انفارکتوس میوکارد، بیماری عروق محیطی و برخی از بیماران سکته مغزی (نوع ایسکمیک) استفاده می شود. پلاویکس یک داروی ضد پلاکت است که برای جلوگیری از لخته شدن خون، کاهش خطر حملات قلبی و سکته مغزی، به ویژه در افرادی که سابقه سکته مغزی یا حمله قلبی داشته اند مورد استفاده قرار می گیرد.
عوارض جانبی پلاویکس و آسپیرین چیست؟
عوارض جانبی رایج آسپرین عبارتند از:
- بثورات جلدی
- زخم های گوارشی
- درد شکم
- ناراحتی معده
- سوزش سردل
- خواب آلودگی
- سردرد
- حالت تهوع
- گاستریت
- خون ریزی
عوارض جانبی شایع پلاویکس عبارتند از:
- خونریزی
- کبودی آسان بدن
- قرمزی، گر گرفتگی، سوزش یا تغییرات پوستی در محل تزریق دارو؛
- خارش پا
- تغییر رنگ پوست به آبی
تداخلات دارویی پلاوکیس و آسپرین
آسپرین ممکن است با داروهای زیر تداخل داشته باشد:
- استازولامید
- والپروات
- داروهای انعقاد خون مثل وارفارین هپارین
- کورتیکو استروئید
- متوتروکسات
- کتورولاک
- میفپریستون
پلاویکس ممکن است با داروهای زیر تداخل داشته باشد:
- رقیق‌کننده‌های خون مثل آسپرین
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- آرمودافینیل
- مودافینیل
- فلوکستین
- فلووکسامین
- جم‌فیبروزیل
- ایزونیازید
- داروهای سرطان
- کاهنده اسید معده
- ضد قارچ ها
- داروهای HIV
- داروهای ضد تشنج
نحوه مصرف پلاویکس و آسپیرین
- دوز بایر آسپرین از 50 میلی گرم تا 6000 میلی گرم در روز متغیر است.
- پلاویکس به صورت قرص های 75 و 300 میلی گرمی در بازار عرضه شده و معمولا یک بار در روز با یا بدون غذا مصرف می شود.
- برای سندرم کرونری حاد با MI غیر با افزایش ST، دوز اولیه توصیه شده 300 میلی گرم و بعد از آن دوز 75 میلی گرم در روز است.
- برای MI با افزایش ST، دوز اولیه و ادامه 75 میلی گرم در روز است. دوز توصیه شده 75 میلی گرم در روز برای بیماران با سابقه سکته قلبی، سکته مغزی یا بیماری عروق محیطی است.
- دوز توصیه شده برای درمان آنژین ناپایدار یا حمله قلبی 300 میلی گرم در ابتدا و سپس 75 میلی گرم در روز همراه با 75 تا 325 میلی گرم آسپرین است.
*نکته:
کلوپیدوگرل توسط آنزیم های موجود در کبد فعال می شود و به شکل فعال آن تبدیل می شود. افرادی که دچار بیماری های کبدی هستند ممکن است اثر کلوپیدوگرل روی آنها کمتر باشد و باید از درمان های جایگزین استفاده کنند.
مصرف همزمان پلاویکس با آسپرین
بسیاری از پزشکان مصرف همزمان پلاویکس و آسپرین در روز را برای بیماران سکته مغزی و بیماری عروق محیطی تجویز کنند.
ترکیب کلوپیدوگرل و آسپرین از مصرف آسپرین یا کلوپیدوگرل به طور مجزا در پیشگیری از حمله قلبی بعدی بهتر است اما ممکن است خطر خونریزی را بیشتر کند.
3 دیدگاه ها